Dag 12 St. Lucia
Door: Roel
Blijf op de hoogte en volg Roel
26 Oktober 2019 | Zuid-Afrika, Saint Lucia Estuary
Om 4 uur vanochtend liep onze wekker af. En dat was vroeg, heel, heel vroeg.
Om kwart voor vijf werden we opgehaald voor onze laatste gamedrive, ditmaal in het Hluhluwe–iMfolozi Park, op een uur rijden van ons guesthouse.
Nog voor we het park ingingen hadden we al een groep leeuwen gespot. De Zuid-Afrikaanse natuur is zo prachtig.
In het park was het een heel ander landschap dan bij de vorige gamedrives. Daar was alles vlak en heel droog, hier zeer heuvelachtig en prachtig groen. Dat groen is niet echt een voordeel, het is dan veel lastiger dieren te spotten.
Na een uurtje zagen we op een honderd meter een kudde buffels. En ook zagen we een leeuwin de kudde besluipen. Heel spectaculair om te zien. De leeuwin deed één aanvalspogingen, maar koos uiteindelijk eieren voor haar geld.
Ik zal jullie niet vermoeien met alle dieren die we weer gezien hebben, maar ik wil wel twee voorvalletjes vertellen.
Het eerste was met twee buffels. Deze dieren worden gezien als één van de gevaarlijkste van Zuid-Afrika, ze zijn zeer onvoorspelbaar. We reden net in een hoger gelegen deel van het park toen we de twee buffels tegenkwamen. Ze stonden midden op de weg te herkauwen, en hadden een blik in hun ogen alsof daar voorlopig geen verandering in zou komen. Op dat moment kwam de regen in bakken naar beneden, en de wind stond op de kant van de auto waar ik zat. Misschien goed om te vermelden dat de auto aan de zijkant ook nog open was.
Wat onze gids/chauffeur ook probeerde er was geen beweging in te krijgen, onverstoorbaar gingen ze door met herkauwen. Iets naar voren rijden, extra gas geven, ze bleven staan. En het regende en waaide maar door.
Zo hebben we zeker een twintig minuten gestaan, en Roel werd maar natter en kouder. Uiteindelijk na de zoveelste poging van de gids ging er één een stapje opzij, en konden we onze tocht vervolgen. Pokkenbeesten.
De tweede belevenis was met een groep neushoorns. Daar had het mannetje duidelijk amoureuze gevoelens voor een vrouwtje. Toen hij haar vanachter besprong had ik grote bewondering voor het vrouwtje dat ze niet compleet instortte. Dat duurde zoal een paar minuten zonder enige vordering. Het leek wel of het mannetje aan de bar een pilsje stond te bestellen. Uiteindelijk sprong hij er weer af, maar bleef met zijn kop op de kont van het vrouwtje hangen. Het is geen wonder dat deze dieren met uitsterven worden bedreigd.
Morgen rijden we richting Durban, we verblijven dan in een guesthouse vlak bij het vliegveld. En maandag vliegen we dan van Durban naar Port Elizabeth.
Om kwart voor vijf werden we opgehaald voor onze laatste gamedrive, ditmaal in het Hluhluwe–iMfolozi Park, op een uur rijden van ons guesthouse.
Nog voor we het park ingingen hadden we al een groep leeuwen gespot. De Zuid-Afrikaanse natuur is zo prachtig.
In het park was het een heel ander landschap dan bij de vorige gamedrives. Daar was alles vlak en heel droog, hier zeer heuvelachtig en prachtig groen. Dat groen is niet echt een voordeel, het is dan veel lastiger dieren te spotten.
Na een uurtje zagen we op een honderd meter een kudde buffels. En ook zagen we een leeuwin de kudde besluipen. Heel spectaculair om te zien. De leeuwin deed één aanvalspogingen, maar koos uiteindelijk eieren voor haar geld.
Ik zal jullie niet vermoeien met alle dieren die we weer gezien hebben, maar ik wil wel twee voorvalletjes vertellen.
Het eerste was met twee buffels. Deze dieren worden gezien als één van de gevaarlijkste van Zuid-Afrika, ze zijn zeer onvoorspelbaar. We reden net in een hoger gelegen deel van het park toen we de twee buffels tegenkwamen. Ze stonden midden op de weg te herkauwen, en hadden een blik in hun ogen alsof daar voorlopig geen verandering in zou komen. Op dat moment kwam de regen in bakken naar beneden, en de wind stond op de kant van de auto waar ik zat. Misschien goed om te vermelden dat de auto aan de zijkant ook nog open was.
Wat onze gids/chauffeur ook probeerde er was geen beweging in te krijgen, onverstoorbaar gingen ze door met herkauwen. Iets naar voren rijden, extra gas geven, ze bleven staan. En het regende en waaide maar door.
Zo hebben we zeker een twintig minuten gestaan, en Roel werd maar natter en kouder. Uiteindelijk na de zoveelste poging van de gids ging er één een stapje opzij, en konden we onze tocht vervolgen. Pokkenbeesten.
De tweede belevenis was met een groep neushoorns. Daar had het mannetje duidelijk amoureuze gevoelens voor een vrouwtje. Toen hij haar vanachter besprong had ik grote bewondering voor het vrouwtje dat ze niet compleet instortte. Dat duurde zoal een paar minuten zonder enige vordering. Het leek wel of het mannetje aan de bar een pilsje stond te bestellen. Uiteindelijk sprong hij er weer af, maar bleef met zijn kop op de kont van het vrouwtje hangen. Het is geen wonder dat deze dieren met uitsterven worden bedreigd.
Morgen rijden we richting Durban, we verblijven dan in een guesthouse vlak bij het vliegveld. En maandag vliegen we dan van Durban naar Port Elizabeth.
-
26 Oktober 2019 - 17:54
Hetty:
Je schrijft het heel levendig Roel, ik zie het allemaal voor me -
26 Oktober 2019 - 18:01
Jenny:
Jij hebt er ook echt alles oor over Roel -
26 Oktober 2019 - 18:07
Nico :
Ik zal nooit meer op dezelfde manier een biertje drinken aan de bar. -
27 Oktober 2019 - 09:10
Willy:
Hilarisch! Ik lees een diepe bewondering voor het vrouwelijk geslacht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
