Dag 18 en 19 Hokitika - Fox Glacier - Wanaka

Vandaag weer 2 verslagen voor de prijs van 1. Een mens moet af en toe ook eens een vrije avond hebben.
Gisteren zijn we gereisd van Hokitika naar Fox Glacier, een prachtige rit waar we diverse malen gestopt zijn voor prachtige uitzichten en korte wandelingen. En niet te vergeten, bij een stalletje kersen gekocht.
Ik ben tot nu toe alleen maar lovend geweest over Nieuw-Zeeland, maar er is één ding wat niet echt prettig is. En dat zijn vrachtwagens. De wegen hier zijn vaak smal en zeer bochtig. En het maakt hier niet uit wat voor weg het is, bijna overal mag je buiten de bebouwde kom 100 km rijden. En die vrachtwagenchauffeurs begrijpen niet dat dit de maximum snelheid is. Ze denken dat ze 100 moeten rijden. Af en toe kom je zo’n vrachtwagen tegen, en dan ben je weer blij dat het goed is gegaan.
Toen we in Fox Glacier waren aangekomen zijn we naar Lake Matheson gereden. Hier kon je een wandeling omheen maken, met prachtig uitzicht op de nabijgelegen bergen. Een van die bergen is Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw-Zeeland, ruim 3700 meter hoog.
Maar wederom was het zicht niet geweldig door laaghangende wolken. We hadden ons voorgenomen om vanochtend om 6 uur nog een keer naar Lake Matheson te rijden, en het nog een keer te proberen. Als het helemaal windstil is spiegelen de bergen in het meer. Dus wij de wekker gezet.
Nou, toen die vanochtend om 6 uur afliep was het hartstikke mistig, althans volgens Suzan, dus ik heb me nog maar een keer omgedraaid.
Toen we om half 8 opstonden was het zicht beter, dus hebben we nog een paar foto’s gemaakt.
Daarna hebben we uitgecheckt en zijn we nog naar een uitzichtpunt op de Fox gletsjer gereden. Het is ongelofelijk dat je door het regenwoud loopt en dan in één keer uitzicht op een gletsjer hebt.
De rit vandaag naar Wanaka was 290 km maar zo allemachtig mooi dat we, schat ik, wel 20 keer gestopt zijn. Dit was, zonder meer, de mooiste rit die we tot nu toe gehad hebben.
En in die 290 km zijn we welgeteld door 2 dorpen gekomen, zo dunbevolkt is het in dit gebied. Nou ja, het zou bij ons de naam dorp niet eens krijgen. We zitten nu in een gebied waar het zeer warm kan zijn. Toen we Wanaka inreden was het 31 graden.
En dan ons hotel. Weer zo’n bijzonder plaats. Het hotel is uit 1863, en er wordt gezegd dat het één van Nieuw-Zeelands meest gefotografeerde gebouwen is. Achter het hotel is een prachtige tuin, en onze kamer ligt gelijk aan die tuin.
En dan morgen. We gaan weer grenzen verleggen. We gaan een helikoptervlucht maken over de omgeving. En ik moet zeggen, dat vind ik behoorlijk spannend. Maar de hangbrug heb ik ook overleefd, dus moet dit ook lukken.
We gaan zo nog eten met Anton en Bernadette, die reizen morgen verder, terwijl wij nog een nacht hier blijven.
Zo dat was ‘ie weer, morgen weer verder.