Dag 12 Bromo vulkaan - Kalibaru
Door: Roel
Blijf op de hoogte en volg Roel
02 Mei 2018 | Indonesië, Genteng
Half 3 liep onze wekker af. Dan heb je tenminste nog wat aan de dag.
Toen we om 3 uur ons hotel uitkwamen, zagen we een ware uittocht van jeeps, richting het vulkaangebied. Dit is dus een ceremonie die elke nacht plaatsvind.
Onze jeep stond gelukkig ook klaar, en toen we het dorp uit het dal in reden, zagen we een slang van lichtjes beneden ons, allemaal Jeeps.
De Jeep heeft een vrij laag plafon en de paden vrij diepe gaten, dat is geen gelukkige combinatie voor het hoofd. Maar zonder al te zware hoofdwonden kwamen we bij het uitzichtpunt aan. Maar niet voordat we een kwartier in de file hadden gestaan. Ongelooflijk, wat een drukte midden in de nacht. De toeristenindustrie op volle toeren.
We werden door onze chauffeur, bij een paadje afgezet en dat moesten we maar volgen. Midden in de nacht, in het pikkedonker, met honderden lotgenoten op zoek naar licht in de duisternis. Hé, dat klinkt goed. Maar we hadden gelukkig wel zaklampen bij ons.
Na zo’n 100 meter verschenen links en rechts tentjes waar de lokale bevolking hapjes en drankjes te koop aanboden, een soort koek en zopie. En wat nog belangrijker was, er waren kleine vuurtjes, want het was behoorlijk koud.
Na een lekker bakje warme thee liepen we naar het uitkijkpunt. Dat was nog ruim een uur voor zonsopkomst. Maar al vrij snel zagen we de horizon rood/oranje kleuren, en de silhouetten van de bergen en vulkanen werden steeds duidelijker. Het was een prachtig schouwspel, alhoewel we wel de pech hadden dat er wat wolken aan de horizon waren, waardoor het vulkaangebied niet het volle zonlicht kreeg.
Hierna werden we nog naar een vulkaan gereden, die beklommen kon worden met uitzicht op de krater. Daar hadden we eigenlijk niet veel puf meer in, maar gelukkig hebben we onze sportman bij ons, en die heeft, bewapend met Suzans fototoestel, de klim volbracht.
Om 8 uur waren we weer terug bij ons hotel, waar Joely al op ons stond te wachten. Maar eerst moest er nog ontbeten worden. En dat liep niet helemaal goed.
Wij zitten ‘s morgens bij het ontbijt regelmatig aan de nasi goreng, lekker met een gebakken eitje. Zo ook vanochtend, en er was ook een lekker zoetzuur groentegerecht bij. Ik had alleen niet in de gaten dat hier ook van die kleine gemene pepertjes inzaten. Mijn god, ik dacht dat ik dood ging. Ik ben altijd nogal van de sambal, maar dit was een geheel nieuwe ervaring. Ik heb het idee dat 75% van mijn smaakpapillen vanochtend zijn afgestorven.
Daarna hadden we weer een lange reis voor de boeg naar Kalibaru in Oost Java, hier zitten we nog zo’n 60 km van de veerboot naar Bali.
We verblijven nu 2 nachten bij een Nederlander die bij zijn prachtige huis 6 gastverblijven in zijn nog mooiere tuin heeft. We hebben al heel wat prachtige plekjes gehad, maar dit is denk ik wel het mooiste tot nu toe. 10 meter lopen naar het zwembad. Plons!
Toen we om 3 uur ons hotel uitkwamen, zagen we een ware uittocht van jeeps, richting het vulkaangebied. Dit is dus een ceremonie die elke nacht plaatsvind.
Onze jeep stond gelukkig ook klaar, en toen we het dorp uit het dal in reden, zagen we een slang van lichtjes beneden ons, allemaal Jeeps.
De Jeep heeft een vrij laag plafon en de paden vrij diepe gaten, dat is geen gelukkige combinatie voor het hoofd. Maar zonder al te zware hoofdwonden kwamen we bij het uitzichtpunt aan. Maar niet voordat we een kwartier in de file hadden gestaan. Ongelooflijk, wat een drukte midden in de nacht. De toeristenindustrie op volle toeren.
We werden door onze chauffeur, bij een paadje afgezet en dat moesten we maar volgen. Midden in de nacht, in het pikkedonker, met honderden lotgenoten op zoek naar licht in de duisternis. Hé, dat klinkt goed. Maar we hadden gelukkig wel zaklampen bij ons.
Na zo’n 100 meter verschenen links en rechts tentjes waar de lokale bevolking hapjes en drankjes te koop aanboden, een soort koek en zopie. En wat nog belangrijker was, er waren kleine vuurtjes, want het was behoorlijk koud.
Na een lekker bakje warme thee liepen we naar het uitkijkpunt. Dat was nog ruim een uur voor zonsopkomst. Maar al vrij snel zagen we de horizon rood/oranje kleuren, en de silhouetten van de bergen en vulkanen werden steeds duidelijker. Het was een prachtig schouwspel, alhoewel we wel de pech hadden dat er wat wolken aan de horizon waren, waardoor het vulkaangebied niet het volle zonlicht kreeg.
Hierna werden we nog naar een vulkaan gereden, die beklommen kon worden met uitzicht op de krater. Daar hadden we eigenlijk niet veel puf meer in, maar gelukkig hebben we onze sportman bij ons, en die heeft, bewapend met Suzans fototoestel, de klim volbracht.
Om 8 uur waren we weer terug bij ons hotel, waar Joely al op ons stond te wachten. Maar eerst moest er nog ontbeten worden. En dat liep niet helemaal goed.
Wij zitten ‘s morgens bij het ontbijt regelmatig aan de nasi goreng, lekker met een gebakken eitje. Zo ook vanochtend, en er was ook een lekker zoetzuur groentegerecht bij. Ik had alleen niet in de gaten dat hier ook van die kleine gemene pepertjes inzaten. Mijn god, ik dacht dat ik dood ging. Ik ben altijd nogal van de sambal, maar dit was een geheel nieuwe ervaring. Ik heb het idee dat 75% van mijn smaakpapillen vanochtend zijn afgestorven.
Daarna hadden we weer een lange reis voor de boeg naar Kalibaru in Oost Java, hier zitten we nog zo’n 60 km van de veerboot naar Bali.
We verblijven nu 2 nachten bij een Nederlander die bij zijn prachtige huis 6 gastverblijven in zijn nog mooiere tuin heeft. We hebben al heel wat prachtige plekjes gehad, maar dit is denk ik wel het mooiste tot nu toe. 10 meter lopen naar het zwembad. Plons!
-
02 Mei 2018 - 16:09
Nico:
mooie foto ervan op Facebook -
02 Mei 2018 - 16:58
Leny En Chris:
geweldig!!!
-
02 Mei 2018 - 18:56
Gerda Van Wijk:
Geen facebook, maar dan hebben we nog iets tegoed. Jij weet wel waar je volgende keer op let roel. Het venijn zit hier dus in het kleine. Geniet ze! -
02 Mei 2018 - 20:12
Rita En Theo:
Jullie maken wel hele dagen, maar die zijn wel de moeite waard.
Fijn om jullie zo te kunnen volgen, ik kan jullie zweet bijna ruiken.
Bijgaande foto,s maken de reisverslagen kompleet.
Gr. Aan alle vier.
-
03 Mei 2018 - 06:39
Jenny:
Je moet er wat voor over hebben lees ik. Maar wel weer met eigen ogen gezien. Ik geniet er weer van om jullie reis te volgen. -
03 Mei 2018 - 10:01
Rita:
prachtig verslag, had je gezicht weleens willen zien, hopelijk genoeg bluswater!
genieten!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
