Dag 8 Jogjakarta
Door: Roel
Blijf op de hoogte en volg Roel
29 April 2018 | Indonesië, Jogjakarta
Bij het verslag van gisteren is er geen mail naar de volgers gegaan, maar je kunt het bij reisverslagen zo terugvinden. Ik hoop dat het probleem inmiddels is opgelost.
Vandaag was onze laatste dag in Jogjakarta. Een paar maanden geldeden las ik in de krant dat de lokale overheid Jogjakarta wilde droogleggen. Nou, ik kan je wel zeggen dat dit nog niet helemaal is gelukt. Vanavond bij het eten een enorme fles Bintang (= Indonesisch bier) op. En dat is bij deze temperatuur niet verkeerd.
Vanochtend werden we om 7 uur al opgehaald om in de omgeving van de Borobudur tempel een fietstocht te gaan maken. De Borobudur ligt zo’n 50 km van Jogjakarta, maar met de enorme verkeersdrukte is dat altijd nog zo’n anderhalf uur rijden.
Bij aankomst werden we verwelkomt door onze gids Jamal. Een prachtige kerel. Gedurende de fietstocht kwamen we er achter dat iedereen die we tegenkwamen hem wel kende. En onze chauffeur zei het op de terugweg: “He is crazy”.
Het scheen dat hij vorig jaar met een Tuktuk naar Bali is gereden. Dat is ongeveer 600 km. En dat is zelfs voor Indonesische begrippen toch maar een vreemde onderneming.
We zijn met Jamal eerst door wat dorpjes gefietst, er is geen mooiere manier om het dagelijkse leven op Java te beleven. De omgeving rond de Borobudur is prachtig, je fietst tussen de rijstvelden door waar je overal vriendelijk wordt begroet door de plaatselijke bewoners.
We zijn nog bij een pottenbakker geweest, waar Eric en Dian ook nog aan het werk zijn geweest. Toen hun creaties klaar waren, moesten ze hun naam in de bodem schrijven. Die worden waarschijnlijk voor een hogere prijs verkocht omdat ze door Nederlanders zijn gemaakt.
Toen zijn we naar de Borobudur gefietst. De bouw van deze boeddhistische tempel is rond 850 jaar na Christus begonnen, en zou ongeveer 100 jaar geduurd hebben. Het is een indrukwekkend bouwsel, en behoort tot één van de zeven wereldwonderen.
Er was echter één nadeel, het was gigantisch druk. De gids die ons rondleidde, hij sprak zeer goed Nederlands, vertelde dat er op sommige dagen zo’n 50 a 60.000 bezoekers kwamen. Nou dat hebben we geweten, wat een volk.
Er komen ook veel mensen van het Indonesische platteland naar de Borobudur, en die hebben vaak nog nooit in het echt een blanke westerling gezien. Nou dat hebben we geweten. We hebben gisteren weer een hoop modellenwerk gedaan. Maar het was allemaal zeer de moeite waard.
Aan het eind van de fietstocht kregen we een heerlijke lunch aangeboden die we op een droomlocatie tussen de rijstvelden hebben genuttigd. Daarna hebben we afscheid genomen van Jamal en zijn teruggereden naar Jogjakarta. En zoals ik al zei, het verkeer in Indonesië is gigantisch druk. De terugreis nam 2,5 uur in beslag, een uur langer dan de heenweg.
Toen we vanavond naar ons vaste restaurantje in de stad liepen, werden we aangeklampt door een groep Indonesische studentes voor een interview. Ach, is voor ons de dagelijkse gang van zaken.
Vandaag was onze laatste dag in Jogjakarta. Een paar maanden geldeden las ik in de krant dat de lokale overheid Jogjakarta wilde droogleggen. Nou, ik kan je wel zeggen dat dit nog niet helemaal is gelukt. Vanavond bij het eten een enorme fles Bintang (= Indonesisch bier) op. En dat is bij deze temperatuur niet verkeerd.
Vanochtend werden we om 7 uur al opgehaald om in de omgeving van de Borobudur tempel een fietstocht te gaan maken. De Borobudur ligt zo’n 50 km van Jogjakarta, maar met de enorme verkeersdrukte is dat altijd nog zo’n anderhalf uur rijden.
Bij aankomst werden we verwelkomt door onze gids Jamal. Een prachtige kerel. Gedurende de fietstocht kwamen we er achter dat iedereen die we tegenkwamen hem wel kende. En onze chauffeur zei het op de terugweg: “He is crazy”.
Het scheen dat hij vorig jaar met een Tuktuk naar Bali is gereden. Dat is ongeveer 600 km. En dat is zelfs voor Indonesische begrippen toch maar een vreemde onderneming.
We zijn met Jamal eerst door wat dorpjes gefietst, er is geen mooiere manier om het dagelijkse leven op Java te beleven. De omgeving rond de Borobudur is prachtig, je fietst tussen de rijstvelden door waar je overal vriendelijk wordt begroet door de plaatselijke bewoners.
We zijn nog bij een pottenbakker geweest, waar Eric en Dian ook nog aan het werk zijn geweest. Toen hun creaties klaar waren, moesten ze hun naam in de bodem schrijven. Die worden waarschijnlijk voor een hogere prijs verkocht omdat ze door Nederlanders zijn gemaakt.
Toen zijn we naar de Borobudur gefietst. De bouw van deze boeddhistische tempel is rond 850 jaar na Christus begonnen, en zou ongeveer 100 jaar geduurd hebben. Het is een indrukwekkend bouwsel, en behoort tot één van de zeven wereldwonderen.
Er was echter één nadeel, het was gigantisch druk. De gids die ons rondleidde, hij sprak zeer goed Nederlands, vertelde dat er op sommige dagen zo’n 50 a 60.000 bezoekers kwamen. Nou dat hebben we geweten, wat een volk.
Er komen ook veel mensen van het Indonesische platteland naar de Borobudur, en die hebben vaak nog nooit in het echt een blanke westerling gezien. Nou dat hebben we geweten. We hebben gisteren weer een hoop modellenwerk gedaan. Maar het was allemaal zeer de moeite waard.
Aan het eind van de fietstocht kregen we een heerlijke lunch aangeboden die we op een droomlocatie tussen de rijstvelden hebben genuttigd. Daarna hebben we afscheid genomen van Jamal en zijn teruggereden naar Jogjakarta. En zoals ik al zei, het verkeer in Indonesië is gigantisch druk. De terugreis nam 2,5 uur in beslag, een uur langer dan de heenweg.
Toen we vanavond naar ons vaste restaurantje in de stad liepen, werden we aangeklampt door een groep Indonesische studentes voor een interview. Ach, is voor ons de dagelijkse gang van zaken.
-
29 April 2018 - 15:04
Willy:
Geniet met volle teugen!!!
Lijkt me toch ook erg bijzonder al die aandacht en foto's. ...
Dat wordt wel ff afkicken Roel wanneer je weer in Buurmalsen bent!
Alhoewel,... een keer een DDD avond vullen in Tricht met je reisverslag???? -
29 April 2018 - 16:54
Jenny:
Dat wordt straks weer wennen als jullie in Nederland terug zijn.
Je gaat dan gewoon weer op in de massa. De drukte daar kan ik mij geen voorstelling van maken. Veel reisplezier nog. -
29 April 2018 - 17:46
Nico:
Goed idee Willy, een DDD avond in Tricht. Ik heb nogal wat fotovrienden uit Indonesië op Facebook en ik heb volgens mij de eerste van 't Hoog foto's al gezien :-) -
30 April 2018 - 11:49
Herman Roberti:
ja, dat krijg je natuurlijk als bekend acteur zijnde
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
