Dag 5 Bukit Lewang - Medan
Door: Roel
Blijf op de hoogte en volg Roel
25 April 2018 | Indonesië, Medan
Vandaag stond de terugreis naar Medan op het programma. Dat betekende weer 4 uur in de auto.
Nu is dat eigenlijk helemaal niet zo erg, want er valt onderweg genoeg te zien. Indonesië is vrij dicht bevolkt, dus je komt door tientallen dorpjes heen. En het bruist altijd van leven.
Buiten die dorpjes heb je kilometers palmbossen. Die bossen zien er prachtig uit maar ze hebben ook een keerzijde. De palmbomen zijn allemaal kunstmatig geplant voor de palmolie, maar dat is allemaal ten koste gegaan van de oorspronkelijke bebossing. Hierdoor is o.a. de Orang-Oetan veel van zijn leefgebied kwijtgeraakt, en wordt daardoor bedreigd met uitsterven. Maïl vertelde dat er, vooral vanuit Nederland, veel kritiek is op deze gang van zaken, maar dat het ook de Nederlanders zijn geweest die in het verleden deze palmbomen vanuit Afrika hebben geïmporteerd.
Na 2 uurtjes rijden stopte Maïl bij een eettentje voor koffie. Het bleek van een collega van Maïl te zijn, die van plan was het wat rustiger aan te gaan doen. Daarom was hij bij zijn huis deze bijverdienste begonnen. De ontvangst was, zoals gewoonlijk, weer buitengewoon vriendelijk. Maar toen maakte Dian een ernstige fout. Ze liet zicht ontvallen dat ze gek was op kipnuggets. Dit moet je bij Indonesische mensen dus nooit doen, want een kwartier later zaten wij dus met 2 schalen kipnuggets bij de koffie.
Nadat we onze reis weer hervat hadden, zijn we nog in een werkplaats geweest waar ze bamboemeubels maakten. Uiteraard allemaal handwerk.
In Medan aangekomen zijn we nog naar een Chinese temper geweest en naar het paleis van de Sultan. In het paleis konden we op de foto op 2 tronen van de sultan en zijn vrouw. Eric zou een foto maken als Suzan en ik op deze tronen zaten. Maar toen dat gebeurde zag ik vanuit mijn ooghoek een Indonesische vrouw ook een foto van ons nemen. En ja hoor, 5 minuten later kwam ze naar ons toe of ze een foto mocht nemen van ons met haar 2 kleine zoontjes. Die mannekes droegen allebei prachtige traditionele Indonesische kleding. En daarna was het hek weer van de dam, iedereen moest met ons op de foto. En er was ook nog een groepje vrouwelijke studentes bij Maïl geweest om te vragen of ze Dian mochten interviewen. En die zei daar natuurlijk geen nee tegen.
Onze volgende vakantie gaat waarschijnlijk weer naar Indonesië. We gaan dan 10.000 Roepia per foto vragen (bedrag is niet zo schokkend als het lijkt), dan hebben we onze vakantie een eind gefinancierd.
Dat waren dan weer onze avonturen van vandaag. Net hadden Eric en Dian nog een verrassinkje voor ons. Ze hadden roomservice gebeld, en kwamen nog met 2 schalen eten onze kamer binnen.
Morgen wordt het om 5 uur opstaan, want we vliegen om kwart voor 9 naar Jogjakarta. En minder leuk, we moeten afscheid nemen van Maïl.
Nu is dat eigenlijk helemaal niet zo erg, want er valt onderweg genoeg te zien. Indonesië is vrij dicht bevolkt, dus je komt door tientallen dorpjes heen. En het bruist altijd van leven.
Buiten die dorpjes heb je kilometers palmbossen. Die bossen zien er prachtig uit maar ze hebben ook een keerzijde. De palmbomen zijn allemaal kunstmatig geplant voor de palmolie, maar dat is allemaal ten koste gegaan van de oorspronkelijke bebossing. Hierdoor is o.a. de Orang-Oetan veel van zijn leefgebied kwijtgeraakt, en wordt daardoor bedreigd met uitsterven. Maïl vertelde dat er, vooral vanuit Nederland, veel kritiek is op deze gang van zaken, maar dat het ook de Nederlanders zijn geweest die in het verleden deze palmbomen vanuit Afrika hebben geïmporteerd.
Na 2 uurtjes rijden stopte Maïl bij een eettentje voor koffie. Het bleek van een collega van Maïl te zijn, die van plan was het wat rustiger aan te gaan doen. Daarom was hij bij zijn huis deze bijverdienste begonnen. De ontvangst was, zoals gewoonlijk, weer buitengewoon vriendelijk. Maar toen maakte Dian een ernstige fout. Ze liet zicht ontvallen dat ze gek was op kipnuggets. Dit moet je bij Indonesische mensen dus nooit doen, want een kwartier later zaten wij dus met 2 schalen kipnuggets bij de koffie.
Nadat we onze reis weer hervat hadden, zijn we nog in een werkplaats geweest waar ze bamboemeubels maakten. Uiteraard allemaal handwerk.
In Medan aangekomen zijn we nog naar een Chinese temper geweest en naar het paleis van de Sultan. In het paleis konden we op de foto op 2 tronen van de sultan en zijn vrouw. Eric zou een foto maken als Suzan en ik op deze tronen zaten. Maar toen dat gebeurde zag ik vanuit mijn ooghoek een Indonesische vrouw ook een foto van ons nemen. En ja hoor, 5 minuten later kwam ze naar ons toe of ze een foto mocht nemen van ons met haar 2 kleine zoontjes. Die mannekes droegen allebei prachtige traditionele Indonesische kleding. En daarna was het hek weer van de dam, iedereen moest met ons op de foto. En er was ook nog een groepje vrouwelijke studentes bij Maïl geweest om te vragen of ze Dian mochten interviewen. En die zei daar natuurlijk geen nee tegen.
Onze volgende vakantie gaat waarschijnlijk weer naar Indonesië. We gaan dan 10.000 Roepia per foto vragen (bedrag is niet zo schokkend als het lijkt), dan hebben we onze vakantie een eind gefinancierd.
Dat waren dan weer onze avonturen van vandaag. Net hadden Eric en Dian nog een verrassinkje voor ons. Ze hadden roomservice gebeld, en kwamen nog met 2 schalen eten onze kamer binnen.
Morgen wordt het om 5 uur opstaan, want we vliegen om kwart voor 9 naar Jogjakarta. En minder leuk, we moeten afscheid nemen van Maïl.
-
25 April 2018 - 17:26
Rita:
Geweldig verslag weer, kip met koffie heerlijke combinatie, en die foto,s willen we natuurlijk zien! -
25 April 2018 - 17:50
Gerda Van Wijk:
Wat hebben wij toch een leuke dochter he! Altijd spontaan en dan heb je inderdaad koffie met een schaal kipnuggets ipv koekje bij de koffie. Is weer eens wat anders! -
25 April 2018 - 19:02
Rita En Theo:
Met Dian erbij krijgen jullie toch wel extra leuke verrassingen. Leuk toch.
De reisverslagen zijn weer als vanouds, leuk om te lezen .
Wij genieten met jullie mee.
-
25 April 2018 - 20:57
Jenny:
Heerlijk koffie met kipnuggets.
Jullie worden nog eens wereldberoemd in Indonesië. Ik geniet weer van jullie blog.
-
25 April 2018 - 21:11
Leny En Chris:
Geweldig zeg wat maken jullie in een paar dagen al veel mee.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
