Dag 24 en 25 The Catlins - Dunedin
Door: Roel
Blijf op de hoogte en volg Roel
12 December 2017 | Nieuw Zeeland, Dunedin
Gisterenochtend zijn we na de rondleiding op de boerderij naar Dunedin gereden, een afstand van ruim 100 km. Een makkie dus.
Dunedin is een echte studentenstad, van de 130.000 inwoners zijn er 20.000 student. Veel leuke kroegen en eettentjes. Het is een stad met veel Schotse invloeden.
Nadat we gisteren al heel wat kilometertjes door de stad hadden gezworven, begonnen we vanochtend met een rustige start. We hebben tot een uur of 8 uitgeslapen. En omdat we vanmiddag om half 4 zouden worden opgehaald voor een Wildlife Tour wilden we ‘s ochtends niet te veel kilometers maken. We zijn naar het oude station gelopen, een prachtig gebouw uit begin 1900.
We hebben een ritje met een toeristische trein langs de zee geboekt, lekker rustig. Het was wel aardig, maar nou niet bepaald om van je stoel te vallen.
Daarna hebben we geluncht, en zijn naar ons hotel gegaan om onze spullen te pakken voor de Wildlife Tour.
We werden bij ons hotel afgehaald door Donna, een pittige dame die met ons naar de kust van het schiereiland Peninsula reed. We moesten ook nog een groep in een ander hotel ophalen. Dit was een familie uit Singapore bestaande uit opa, oma, vader, moeder en kind.
Eerst gingen we naar het Albatros Centre. Als we geluk hadden zouden we die misschien kunnen spotten, maar Donna was bang dat er te weinig wind stond. Maar we hadden geluk, met een enorme spanwijdte van ongeveer 3 meter kwam er een albatros over zweven. Een prachtig gezicht.
Daarna reden we door naar het strand, en hier troffen we het ook. Eerst zagen we een enorme mannetjes zeeleeuw. Dit soort komt alleen in Nieuw-Zeeland voor. Ik moet, na informatie van Donna, het verslag van gisteren corrigeren. Toen hebben we geen zeeleeuwen gezien maar zeehonden. De Nieuw-Zeelandse zeehond loopt, in tegenstelling tot de Nederlandse zeehond, op zijn vinnen. En hij is ook een stuk groter.
We hebben ook nog Yellow Eyed Pinguïns gespot, die hadden zich klem gelopen op een wandelpad, waardoor wij er niet langs konden. Maar onze Tour was buitengewoon geslaagd.
We hebben heel wat foto’s en filmopnames kunnen maken, ondanks de aanwezigheid van, volgens mij, het vervelendste kind van Zuid-Oost Azië. Bij iedere opname die ik wilde schieten stond dat kreng er wel voor te dansen.
Morgen rijden we naar Akaroa, vlak bij Christchurch. En zo begint het einde van onze prachtige reis in zicht te komen. Want Vrijdag vliegen we weer terug, tenminste, als ze de sneeuw op Schiphol dan opgeruimd hebben.
Dunedin is een echte studentenstad, van de 130.000 inwoners zijn er 20.000 student. Veel leuke kroegen en eettentjes. Het is een stad met veel Schotse invloeden.
Nadat we gisteren al heel wat kilometertjes door de stad hadden gezworven, begonnen we vanochtend met een rustige start. We hebben tot een uur of 8 uitgeslapen. En omdat we vanmiddag om half 4 zouden worden opgehaald voor een Wildlife Tour wilden we ‘s ochtends niet te veel kilometers maken. We zijn naar het oude station gelopen, een prachtig gebouw uit begin 1900.
We hebben een ritje met een toeristische trein langs de zee geboekt, lekker rustig. Het was wel aardig, maar nou niet bepaald om van je stoel te vallen.
Daarna hebben we geluncht, en zijn naar ons hotel gegaan om onze spullen te pakken voor de Wildlife Tour.
We werden bij ons hotel afgehaald door Donna, een pittige dame die met ons naar de kust van het schiereiland Peninsula reed. We moesten ook nog een groep in een ander hotel ophalen. Dit was een familie uit Singapore bestaande uit opa, oma, vader, moeder en kind.
Eerst gingen we naar het Albatros Centre. Als we geluk hadden zouden we die misschien kunnen spotten, maar Donna was bang dat er te weinig wind stond. Maar we hadden geluk, met een enorme spanwijdte van ongeveer 3 meter kwam er een albatros over zweven. Een prachtig gezicht.
Daarna reden we door naar het strand, en hier troffen we het ook. Eerst zagen we een enorme mannetjes zeeleeuw. Dit soort komt alleen in Nieuw-Zeeland voor. Ik moet, na informatie van Donna, het verslag van gisteren corrigeren. Toen hebben we geen zeeleeuwen gezien maar zeehonden. De Nieuw-Zeelandse zeehond loopt, in tegenstelling tot de Nederlandse zeehond, op zijn vinnen. En hij is ook een stuk groter.
We hebben ook nog Yellow Eyed Pinguïns gespot, die hadden zich klem gelopen op een wandelpad, waardoor wij er niet langs konden. Maar onze Tour was buitengewoon geslaagd.
We hebben heel wat foto’s en filmopnames kunnen maken, ondanks de aanwezigheid van, volgens mij, het vervelendste kind van Zuid-Oost Azië. Bij iedere opname die ik wilde schieten stond dat kreng er wel voor te dansen.
Morgen rijden we naar Akaroa, vlak bij Christchurch. En zo begint het einde van onze prachtige reis in zicht te komen. Want Vrijdag vliegen we weer terug, tenminste, als ze de sneeuw op Schiphol dan opgeruimd hebben.
-
12 December 2017 - 12:28
Nico Ouburg:
Was er nergens een klif waar je dat kind in kon laten verdwijnen Roel? ;-) Die Albatrossen moet echt geweldig geweest zijn.
Sneeuw smelt als een gek, dus dat zal in het weekend wel weg zijn.
Tot dan,
Nico -
12 December 2017 - 14:42
Jenny:
Dat een Albatros zo groot is wist ik niet. Zo leren we ook door het lezen van jullie blog. Ik ben benieuwd naar Christchurch. Is alles weer herbouwd na de aardbeving. HoeVeel jaar geleden dit was weet ik niet meer.
Gr. Jenny -
12 December 2017 - 21:17
Gerard:
Time flies when you are having fun. Wat jammer dat er een einde gaat komen aan een schitterende vakantie. Wat een geweldige natuur. Geniet nog maar dubbel van de laatste dagen!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
